ภาคประชาสังคมสูญเสีย “จอน อึ๊งภากรณ์” ผู้ก่อตั้ง ประชาไท-iLaw

(13 พ.ค. 68) มีรายงานข่าวว่า นายจอน อึ๊งภากรณ์ อดีต สว.เลือกตั้ง และนักเคลื่อนไหวทางสังคมชื่อดัง จากไปอย่างสงบที่บ้านพักของตัวเอง ในวัย 77 ปี

นายจอน อึ๊งภากรณ์ หรือที่คนในแวดวงเอนจีโอ-ประชาสังคมไทย เรียกกันติดปากว่า อ.จอน เป็นบุตรชายคนโตของ ศ.ดร.ป๋วย อึ๊งภากรณ์ อดีตอธิการบดีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ อ.จอนเกิดเมื่อวันที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2490 ที่กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ

อ.จอน จบการศึกษาวิศวกรรมอิเล็กทรอนิกส์ จากมหาวิทยาลัยซัสเซ็กส์ (Sussex) ที่อังกฤษ แต่กลับมาใช้ชีวิตในเมืองไทย เข้าทำงานเป็นอาจารย์สอนนักศึกษาแพทย์ในมหาวิทยาลัยมหิดล เป็นเวลา 5 ปี แต่จากเหตุการณ์ความรุนแรงทางการเมืองในช่วง พ.ศ. 2516–19 ทำให้เขาหันมาสนใจประเด็นปัญหาทางสังคม

เมื่อ พ.ศ. 2523 ได้ก่อตั้งโครงการอาสาสมัครเพื่อสังคม (ภายหลังจัดตั้งเป็น มูลนิธิอาสาสมัครเพื่อสังคม) เพื่อสร้างบัณฑิตอาสาสมัคร ให้ช่วยเหลือคนยากจนในชนบท และทำงานร่วมกับองค์กรพัฒนาเอกชน (เอ็นจีโอ) อ.จอนยังมีส่วนช่วยองค์กรพัฒนาเอกชนที่ตั้งขึ้นใหม่ ให้มีการบริหารจัดการที่ดี และช่วยเหลือด้านเงินทุนสำหรับโครงการต่าง ๆ และมีส่วนในการประสานภาคประชาสังคมเข้าด้วยกัน

เมื่อ พ.ศ. 2534 อ.จอนได้ก่อตั้ง มูลนิธิเข้าถึงเอดส์ ริเริ่มการให้คำปรึกษาแก่ผู้ติดเชื้อเอชไอวี/เอดส์ และครอบครัวของผู้ป่วยเหล่านั้น เพื่อต่อสู้เรื่องปัญหาการรังเกียจและเข้าใจผู้ป่วยเหล่านี้ผิด และพยายามให้ความรู้ในเรื่องสิทธิผู้ป่วยที่จะได้รับการรักษาอย่างเต็มที่และมีประสิทธิภาพ

อ.จอนได้รับเลือกตั้งเป็น สว. ในเขตพื้นที่กรุงเทพมหานครในปี 2543 และดำรงตำแหน่งมาจนถึงปี 2549 และในปี 2550 ภายใต้การปกครองของ คมช.(คณะมนตรีความมั่นคงแห่งชาติ - ผู้ก่อการรัฐประหาร 2549) อ.จอนพร้อมด้วยภาคประชาชนหลายภาคส่วนได้ร่วมกันประท้วงสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ด้วยการชุมนุมปิดล้อม และปีนเข้าไปในพื้นที่รัฐสภา จนถูกตั้งข้อหาในภายหลัง ก่อนที่ศาลอุทธรณ์จะมีคำสั่งยกฟ้องในปี 2556

ในปี 2547 อ.จอน และกลุ่มเพื่อนได้ร่วมกันก่อตั้งหนังสือพิมพ์ออนไลน์ ประชาไท ต่อมายังร่วมก่อตั้งองค์กรภาคประชาสังคมอีกหลายองค์กรเช่น iLaw หรือโครงการอินเทอร์เน็ตเพื่อกฎหมายประชาชน ในปี 2552

อ.จอน อึ๊งภากรณ์ได้รับรางวัลแมกไซไซ สาขาบริการรัฐกิจ ประจำปี 2548 และเข้ารับรางวัลที่กรุงมะนิลา ประเทศฟิลิปปินส์ ในวันที่ 31 สิงหาคม ปีเดียวกัน โดยเขาได้รางวัลในสาขาเดียวกันกับที่บิดาของเขาเคยรับในปี 2508