“กเฬวราก” ไม่ใช่ “กะเลวกะลาด” พลิกความหมายจากพจนานุกรม
“กเฬวราก” ไม่ใช่ “กะเลวกะลาด” พลิกความหมายจากพจนานุกรม

พลิกความหมายคำว่า “กเฬวราก” คำไทยที่คนไทยมักใช้ผิด-ออกเสียงผิด ที่แท้แปลว่าอะไร ใช้กับกรณีไหนบ้าง?
คุณเคยได้เห็นคำว่า “กเฬวราก” หรือไม่? หลายคนอาจคุ้นเคยกับคำที่ออกเสียงคล้ายกันอย่าง “กะเลวกะลาด” แต่แท้จริงแล้วคำนี้ไม่ได้ออกเสียงแบบที่หลายคนคุ้นเคย
เมื่อเปิดพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554 เราจะพบคำว่า “กเฬวราก” (อ่านว่า กะ-เล-วะ-ราก) ซึ่งให้ความหมายไว้ว่า “ซากศพ” ความหมายนี้อาจสร้างความประหลาดใจให้กับหลายคนที่คุ้นเคยกับการใช้คำที่ออกเสียงคล้ายกันในบริบทที่แตกต่างไป
คำว่า “กเฬวราก” เป็นคำที่มาจากภาษาสันสกฤตว่า กเฬวร ซึ่งมีความหมายเดียวกันคือ “ร่างไร้วิญญาณ” หรือ “ซากศพ” ตรวจสอบจากเว็บไซต์ของราชบัณฑิตยสภา พบบทความเกี่ยวกับความหมายของคำว่า กเฬวราก ระบุว่า
“คำว่า กเฬวระ ซึ่งตรงกับภาษาบาลี ไม่พบในภาษาปัจจุบัน พบแต่ในวรรณคดีและเอกสารโบราณ มักใช้เป็นคำซ้อนว่า กเฬวระร่างร้าย หรือ กเฬวระซากศพ สันนิษฐานว่า คำว่า กเฬวระซากศพ เป็นที่มาของคำว่า กเฬวรากซากศพ ซึ่งต่อมาตัดคำว่า ซากศพ ออก จึงกลายเป็นคำว่า กเฬวราก (อ่านว่า กะ-เล-วะ-ราก)
คำว่า กเฬวราก หมายถึง คนไร้ประโยชน์ คนชั่ว คนเลว คนที่ชั่วและเลวจนคนทั่วไปรู้สึกรังเกียจและขยะแขยงเหมือนที่ขยะแขยงซากศพ เช่น ตำรวจควรลากคอพวกกเฬวรากที่ปลุกปั่นให้คนไทยเกลียดชังกันไปเข้าคุกเข้าตะรางให้หมด สังคมจะน่าอยู่ขึ้นมาก ถ้ากเฬวรากพวกนี้หมดสิ้นไป”
ที่มา: ราชบัณฑิตยสภา