จับชาวกัมพูชาลักลอบตัดไม้พะยูงในเขตไทย

วันที่ 26 พ.ย. 67 ที่ จ.สุรินทร์ ผู้ข่าวรายงานว่า เมื่อเวลาประมาณ 15.30 น. วานนี้ (25 พ.ย.67) เจ้าหน้าที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยทับทัน-ห้วยสำราญ เจ้าหน้าที่หน่วยพิทักษ์ป่าเขาศาลา , เจ้าหน้าที่ตำรวจชุด ปท ส.กก.สืบสวน ภ.จว.สุรินทร์ และเจ้าหน้าที่ตำรวจตระเวนชายแดน 214 ได้ สนธิกำลัง ร่วมกันลาดตระเวน เพื่อป้องกันและปราบปรามการกระทำผิดกฎหมาย ว่าด้วยการป่าไม้และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง บริเวณป่าทิศใต้วัดเขาศาลา ต.จรัส อ.บัวเชด

ขณะเจ้าหน้าที่เดินลาดตระเวน จนถึงบริเวณจุดเกิดเหตุ พบบุคคลจำนวน 3 คน ลักษณะคล้ายชาวกัมพูชาลักลอบเข้ามาในราชอาณาจักรไทย พร้อมด้วยอุปกรณ์ต้องสงสัย ว่าจะเข้ามากระทำผิดกฎหมาย ซึ่งกลุ่มบุคคลต้องสงสัยดังกล่าว ได้เดินหายเข้าไปในป่า

เจ้าหน้าที่จึงได้วางกำลังเข้าซุ่ม สังเกตุการณ์ตามเส้นทางที่คาดว่า ผู้ก่อเหตุจะใช้ลำเลียงสิ่งผิดกฎหมายผ่านมา พบเห็นบุคคลชาย 3 คน ใช้เส้นทางบริเวณที่เจ้าหน้าที่วางกำลังซุ่มอยู่ โดยเดินใช้ไฟฉายส่องสว่างตามกันมา ที่หลังของชายหนึ่งในสามคนดังกล่าว ได้แบกไม้พะยูงท่อนมาด้วย เจ้าหน้าที่จึงได้แสดงตัวเข้าตรวจสอบ เมื่อพบเห็นเจ้าหน้าที่ บุคคลทั้ง 3 คน จึงได้แยกย้ายกันวิ่งหลบหนีเข้าป่าข้างทางเดิน 

เจ้าหน้าที่ พยายามไล่ติดตามจนจับกุมตัวได้ 1 ราย เบื้องต้นทราบว่า เป็นชาวกัมพูชาไม่สามารถพูดภาษาไทยได้ ทราบชื่อ นายกัวซอล เอล อายุ 32 ปี บ้านตะเปียงตราว ต.ตะเปียงตราว อ.อัลลองเวง จ.อุดรมีชัย ส่วนอีก 2 คนหลบหนีไปได้ 

เจ้าหน้าที่ จึงได้สอบถามนายกัวซอล เอล ให้การว่า ตนกับพวกได้แอบลักลอบเข้ามาทางด้านหลักเขตแดนที่ 4 เพื่อลักลอบตัดไม้พะยูงในเขตประเทศไทย พื้นที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยทับทัน-ห้วยสำราญ โดยใช้เลื่อยมือที่เตรียมมาตัดโค่นต้นพะยูง และตัดทอนเป็นท่อน กำลังจะลำเลียงออกไปยังฝั่งประเทศกัมพูชา เพื่อขายในราคากิโลกรัมละ 50 บาท โดยเข้ามาก่อเหตุครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 ก่อนถูกจับกุม โดยเจ้าหน้าที่ได้แจ้งข้อกล่าวหา พร้อมตรวจยึดอุปกรณ์ในการกระทำความผิด นำส่งพนักงานสอบสวนสถานีตำรวจภูธรบัวเชด ประกอบด้วย

1. ไม้พะยูงท่อนจำนวน 1 ท่อน
2. ยาเสพติดประเภท 1 เมทแอมเฟตามีน (ยาไอซ์) บรรจุในถุงพลาสติกใสแบบกดปิดดึงเปิด 1 ซอง
3. กระเป๋าสะพายข้าง สีน้ำตาล 1 ใบ
4. กระป๋องพลาสติกแบบมีฝาปิด สีขาว 1 กระป๋อง
5. เลื่อยลันดาจำนวน 1 ปื้น
6. ไฟแช็ก 1 อัน 



ข้อมูลที่เกี่ยวข้อง :

• ไม้พะยูง - วิกิพีเดีย