“หนุ่มเมืองจันท์” เล่าคำถาม สตง.ที่จำจนวันนี้ - ซื้อหนังสือเข้าห้องสมุด รู้ได้ยังไงเด็กจะอ่าน?

(2 เม.ย. 68) สืบเนื่องจากกรณีตึก สตง. หลังใหม่ที่กำลังอยู่ในระหว่างก่อสร้างพังถล่มลงมาหลังเจอแผ่นดินไหว ทำให้เกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์ถึงความโปร่งใสในการใช้งบประมาณของ สตง. รวมถึงวิพากษ์วิจารณ์ถึงการทำงานของ สตง. ที่ผ่านมา เวลาเข้าไปตรวจสอบการใช้งบประมาณของหน่วยงานอื่นๆ 

นายสรกล อดุลยานนท์ หรือหนุ่มเมืองจันท์ คอลัมนิสต์ชื่อดัง ได้เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการทำงานของเจ้าหน้าที่ สตง.เช่นกัน ว่า

“เมื่อหลายปีก่อน ช่วงรัฐบาล คสช. เพิ่มอำนาจให้กับสำนักงานตรวจเงินแผ่นดิน และสร้างขั้นตอนการเบิกจ่ายที่รัดกุมแต่ยุ่งยากเกินเหตุแบบคนไม่เคยทำงาน

ผู้บริหารองค์การบริหารส่วนท้องถิ่นของจังหวัดในภาคอีสานคนหนึ่งเคยเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง หน่วยงานของเขาจัดงานหนังสือ ชวนสำนักพิมพ์ต่างๆ ไปร่วมงานเพื่อกระตุ้นให้คนในจังหวัดรักการอ่าน เขาเห็นว่าห้องสมุดโรงเรียนน่าจะเป็นจุดเริ่มต้นในการทำให้นักเรียนรักการอ่าน  จึงจัดสรรงบให้กับห้องสมุดแต่ละโรงเรียนมาซื้อหนังสือในงาน

คนที่ไปงานหนังสือจะรู้ดีว่า “หนังสือ” ในงานนั้น แต่ละสำนักพิมพ์จะลดราคามากกว่าซื้อในร้านหนังสือ ไอเดียนี้เป็นไอเดียที่น่ารักมาก บางโรงเรียนบรรณารักษ์ก็เป็นคนซื้อเอง บางโรงเรียนน่ารักกว่า แทนที่จะคิดแทนนักเรียนที่เป็นคนอ่าน เขาให้เด็กเป็นคนเลือกซื้อ อยากอ่านหนังสืออะไรก็ซื้อเล่มนั้น

ฟังดูแล้ว ไม่น่าจะมีอะไรใช่ไหมครับ ถ้าคิดแบบนั้น คุณคิดผิด

วันหนึ่ง มีเจ้าหน้าที่ สตง.มาตรวจงบค่าใช้จ่ายในงานนี้ เห็นงบที่จัดสรรให้ห้องสมุดโรงเรียน ผู้บริหารคนนี้เล่าว่า เจ้าหน้าที่ สตง.ตั้งคำถามที่เขานึกไม่ถึง เจ้าหน้าที่คงเห็นวัตถุประสงค์ของโครงการว่าช่วยให้นักเรียนรักการอ่าน เขาตั้งคำถามง่ายๆที่มีรูปร่างสี่เหลี่ยมชัดเจน

“เอาเงินให้ห้องสมุดไปซื้อหนังสือ  แล้วรู้ได้อย่างไรว่านักเรียนจะอ่าน”

คำถามนี้คมคายมาก ผมจำจนถึงวันนี้”